bu diziye biraz da eleştirel bakmak lazım aslında. gülse birsel de bazı şeylerin farkına varmalı, ben yaptıysam olur; herkes kabul eder mantığından kurtulmalı. gülse birsel bir markadır diye düşünmemeli.
dizideki konu o kadar sıkışık, o kadar dar ki anlatmak bile istemiyorum. kısır konu içinde karakterlerlerin esprilerini bekler oldu izleyiciler. zaten karakterlerin de esprileri sürekli birbirini tekrarlıyor. misal orçun. sürekli öpüşelim mi, sevişelim mi lafları ve gaffur-2 çizgisinde hareketleri. keza selahattin'in karısıyla oynadığı 12 bölümlük köşekapmaca oyunu ve bunun durağanlığı. bir taraftan dizi çekimleri ve setteki klişe muhabbetler. sürekli dizi oyuncularının saçma takıntıları ve beklentileri işleniyor 12 bölümdür. tamam işlenmesin demiyorum ama işlendi bitti gitti olsun. başka bir platforma geçiş yapılabilir, farklı bir aksiyona.
beyaz'ın nişanlılık süreci de ayrı bir durağanlık. sürekli bir otopark muahbbetine bağlı zorunlu haller. nurhayat ve beyaz'ın 2 ileri 1 geri ilişkileri de kısırlığın üst seviyesine yaklaştı.
özetle bir değişim lazım dizide, hızlıca olması bile bir şekilde yapılmalı. aksi takdirde tatlı olan dizimiz hafif ekşileşecek.
