Dozunda olursa dünyanın en şanslı evlatlarındansınız bence. Ben babamı uykusundan uyandırır, saklambaç oynatırdım. Evin içinde koşturup dururduk, annem iki küçük çocuğuna seslenir gibi seslenirdi. Babam bana başka oyunlar da öğretirdi, ''hadi duralım biraz'' dediğinde ağlayacak gibi olurdum. Bana bisiklet sürmeyi de öğreten oydu, bilgisayar da oyun oynamayı da. Benimle beraber eğlenirdi. Benimle beraber büyüdü, ama daima doğru yolu gösterdi. Hala oturup konuştuğumuzda kendi çocukluğumuzu hatırlar güleriz. Ben büyüdüm, o yaşlandı. Ama aynı yaştayız biz. O daha tecrübeli ve yolumu aydınlatmaya çabalayan bir ışık sanki.
