Aslında herkeste olan, lakin kimsenin birbirine pek söylemediği şeyler olduğu için her yaşayanın sadece kendinde olduğunu düşündüğü hisler sinsilesi.
Şu sıralar Türk'ün Uzayla imtihanı adlı dizi sağ olsun, evimizde böyle bir hissin itirafı pek bi' gündemde.
Ben ortaokul yıllarımdan beri * ne zaman kitaplardaki 'Dünyamızın uzaydan fotoğraflanmış hali' fotoğraflarına baksam, çılgınlar gibi ürkerim. Uzaya çıksam yanılıp yönülüp, kafayı yiyeceğimi düşünürüm. Ama tüm arkadaşlarım bu fotoğraflara "Vaaaaay beeee!" modunda baktıkları için ben de pusar tiz bir ses tonuyla "Vay be." derim. Vay bana, vaylar bana aslında!
Ne zaman ki bahsini ettiğim dizi peydah oldu * evde bi' uzay muhabbeti... Meğer hem annem, hem ev arkadaşım; uzayı korkutucu bulmaktaymış! Meğer onlar da o fotoğraflara ne zaman baksalar, akılları yerinden oynarmış!
