hem kazanılması hem de sonrasında yaşatılması en zor duygudur. özgürlüğün peşinde koşmak bir ömür gerektirir bazen. kazandığında ise keyfini çıkarmak için bir o kadar daha ömür lazım gelir. var mıdır ki o kadar yılımız önümüzde? insanın en özgür anı ne zamandır acaba hep düşünmüşümdür? bin küsur gündür tutuklu olarak yargılanan mustafa balbay'a sormak lazım bunu belki de. ya da tuncay özkan'a özgürlüğün ne demek olduğunu anlatsınlar diye bize. mavi gökyüzünü görmek ya da derin derin soluyarak yürümek sokaklarında sevdiğin şehrin. hayalet'in dediği gibi "bizim sizden tek farkımız daha geniş alanlarda yürüyebiliyor oluşumuz." ama kenara çekilip şöyle bir bakınca herkes sıkışmış kalmış bu hayatta aslında. dersin ki kanatlarım olsa, güneşe doğru uçsam, gökyüzünde süzülsem, herkesten uzak ve kendimce. aynen ikarus gibi. önemli olan başarmak mıdır sonunda? yoksa uçmak mı? yine de yorucu olsa gerek. velhasıl özgürlük yorucudur.
