Gitmek, çoğu zaman insanın aklına düşer. kızgınlığın, üzgünlüğün, küsmüşlüğün belki de sevincin etkisi hakimdir o anlarda ruha. fakat kanımca her halükarda fırtınaların bir eseridir "gitmek". sakin yada öfkeli olalım, hep derinlerde durdurulamayan bir fırtınanın eseri...
Bu yüzden "gitmek" kanımca en güzel şöyle anlatılır.
Gitmek. Bir hançeri inceltip
Okyanusa daldırmak isteği
Ya da düşebilmek atlasların
Dışına, ki ey kalbim
Yalnızsın bu yolculukta da
Gitmek. O kaos duygusu, aklın
Sarsıntılarla yorgun düşüşü
Bilincin kamaşması belki de.
Rehin bırakılacak bir şey yok
Unuttuklarından başka.
Gitmek. Bir büyü gibi saran
Ağrılar yumağı, kışkırtılmış
Düşlerdir ki sen şimdi
Esirgeme kendini kalbim
Kederin o derin yalnızlığından
