statlar, mabettir, yaşanmışlıktır. zaferlerdir statlar, hezimetlerdir. birlerinin sevinç çığlıklarıyken birilerinin gözyaşlarıdır. statların kapasiteleri ne olursa mühim olan barındırdıkları taraftarlık ruhu kapasitesidir. isterse ısıtma olmasın çimin de isterse pas olsun telinde stadı stadı stat yapan taraftar ruhudur. ben bir Fenerbahçeliyim ne mutlu ki bizim hem ruhumuz var hem de emeğimiz var stadımızda. kendi yöneticilerimiz kafa yordu bu stat için kendi mimarlarımız çizdi projeyi. kendi başkanımız sabahladı işçisiyle beraber. bugün baktım ki galatasaray taraftaları gurur duyuyor bizim stadımızda şampiyonlar ligi finali oynanacak diye. o stat sizin değil türkiye'nin stadıdır. bana kimse anlatmasın galatasaray 50 yıllık hakkından vazgeçti diye. o hakkı kim verdi size ? ne mutlu ki şampiyonlar ligi finali türkiye'de oynanacakmış. bununla gururlanmak hepimizin hakkı ama fenerbahçe'nin mabedinde uefa kupası finali oynandığında "biz o kupayı aldık oynatmak da neymiş ?" diyenler; bugün baktım ki gerim gerim gerinmeye hazırlar. devletin stadında oyna kendi stadınmış gibi benimse ve üstüne bunu içine sindir. "büyük" bir kulübe yakışmıyor usta! yakışmaz.
