ilk aşk, ilk sevgili, çocukluk arkadaşıysa nasıl can yakacağını yaşamadan tahmin bile edemezsiniz. Hele ki sizinle buluşmaya gelirken olmuşsa bu olay yıllar yılı kendinizi saçma bir soru yağmuruna tutarsınız. Bazen onu yanınızda ararsınız, bulamadığınızdan kızar, aynı acıyı yaşamasını bile dilersiniz. Yerine birilerini koymayı denersiniz önce, sonra asla dolamayacağını yalnızca farklı insanların gelebileceğini anlarsınız. Artık kendinizi suçlamaktan vazgeçersiniz yıllar geçtikce. Kaybettiğiniz günden sonraki 40 gün boyunca içinizde yanan mumlar gitgide söner ve sadece 1 tanesi yanar. Bazen bir şarkıda, bazen okuduğunuz bir duvar yazısında, bazen de nedensiz o tek mum yanar tekrar tekrar içinizde. Artık daha az ağlarsınız, onu içinizde hissetmek yetmeye başlar size.
