daha yaşamadım bilmiyorum dedirtecek durumdur. ölümün tarifini yapmak imkansızdır. bizim yapacağımız sadece gözlemlerdir. yaşadıysak kaybetmenin acısıdır. ölüm acıdır kalana sadece. inanması, anlaması zor olaydır. donup kalmaktır. hiç beklemediğimiz anda gelir genelde çünkü bir kanser hastası için bile ölüm beklenmeyen istenmeyendir, acılarının biteceğini bile bile. bir trafik kazasıdır kimi için. aniden gelen bir haberdir. başımız sağolsun diyerek içeri giren babadır. ellerini sıkarak kendini tutmaya çalışan annedir. olup bitenleri anlamaya çalışan kardeştir. etrafı izleyen çocuk olmaktır. ölümü markete gidip ekmek alıp gelmek kadar doğal karşılamaktır. günlerce gelmediğini farkedene kadar.. hiç gelmeyecektir giden. sokakta oturur bekler bazen köşeyi dönüp gelmesini kaybedilenin. rüyalarında gelir. etrafa bağırır çağırır. arkasından, o farketmiyor sanılıp kurulan cümleler onu daha da öfkelendirir. psikolojisi bozuk tabirini kabul edemez. hala inanamamıştır.
annesinin sıktığı yumrukları gelir gözünün önüne metanetli kalmak için. ağlayamayan babası gelir gözünün önüne, komşular, mahalle ahalisi, imam, yeşil cenaze arabası gelir gözünün önüne...
mezarlığa gider bir gün tüm cesaretini toplayıp. torağın üzerindeki böcekler..
biraz daha büyüdüğünde içinde kalan insanlar arasında dikkat çekmemek için sakladığı duygularını votka dolu bir bardakta bulur. sırıtıyordur tüm hüzünler yüzüne. onlarla dost olur. şerefe der ey dünya ahalisi! hiç gelmeyecekmiş gibi yaşadığınız şu günlerde gelecek ölüm için şerefe.
