Bir yazı değil aslında, aylar önce gördüğüm bir rüya sadece ama etkisinde kalmıştım saat 04:10 civarında uyandım kalkıp rüyamın bana hissettirdiklerini yazdım yazmazsam unutacaktım. bi kaç gün süren sessizliğimin ardından annemin buz gibi ellerimi tutarak "neyin var yavrum" dediğinde gözlerimden bi damla düşmesine sebep olan rüyaydı... Sonrasında yine konuşamadım sonra bilgisayarımdan yazdığım rüyamı açıp sessizce bir köşeye oturdum yine, annem okudu ağlayarak bana baktı donuk,kilitlenmiş ifadem vardı. canım annem bana sımsıkı sarıldı ve ağladı.
Dün Gece Rüyam da yine ölüyordum..
çekip gidiyordum bu sahte yalan dünyadan.. Annem üzülmesin diye düşündüm belki de minik masum bebeği vardı annemin kucağında.. ona ben isim vermek istiyordum.. Ama ulaşamıyordum.. Belki de her şeyde olduğu gibi uzaktım ona da.. ben giderken o geliyordu benim yerime..
Yıllarca süren bi uykudan uyanmıştım sadece dün gibi hissetsem de.. ölecektim biliyordum ama kimse bana söyleyemiyordu.. herşey olağanmış gibi davranıyorlardı.. Ömrümün son basamaklarını çıkıyordum genç ve yorgun adımlarımla.. taşıyabileceğimden fazlası var omuzlarımda, bu kadarı ağır bana yapamam..
Öleceğimi biliyorum anne noolur bana öyle bakma.. bi buz parçası kopuyor bedenimden ve ben kopup gidiyorum senden çok uzaklara.. Kucağında ki minik bebeği ben diye sev.. bana akıtacağın gözyaşını ona sevgi olarak ver ama benim için üzülme yakma o gül yüreğini.. sana yeminler olsun ki öleceğim diye zerre kadar üzülmüyorum ama yapma annem bir damla göz yaşın akarsa o gözyaşında ben boğulurum.. Beni yeni doğdu varsay.. unut sana ilk anne dediğmi, ilk adımlarımı, okula başladığım günü, Sana gülen gamzelerimi, kara gözlerimi, taradığın kıvırcık saçlarımı..
ben yeni bedende geldim kucağına annem sil baştan yine seninleyim.. benden ayrı kaldığın günleri, yapamadıklarını içinde ukde kalanları yap içinden nasıl geliyorsa öyle büyüt sakın bırakma ellerimi.. bırakırsan ben ben olamam ki..
Çığlık çığlığa susuyorum anne, gözyaşlarımı akıtamıyorum ve içimde ummanlar oluyor ve ben boğuluyorum o ummanlarda.. tek kelime çıkmıyor, boğazımda kocaman bir düğüm var.. sana dokunamıyorum anne dibimdesin ama biliyorum ki sana dokunsam içimdekileri hissedip ağlayacaksın.. sen okuma beni annem.. bırak kapağı tozlanmış bi kitap olarak kalayım.. kimseler bulmasın unutulup gideyim..
