baba,anne,abi.. hepsi birdir. ölümü yaşamayan biri hayatı henüz öğrenememiştir. "esas acı nedir, tahammül etmek nedir" kavramları bildiklerinin çok uzağındadır. insanı olgunlaştırır. hayatın gerçekleriyle yüzleştirir.
çünkü yıllarca süren bir alışkanlıktır esasen artık terkedilen. eve geldiğinde o kişi yoktur ama her an kapıdan onun içeri gireceğini zannetmektir. ve insanın inançlı olduğu için şükretmesi gerektiğini bir kez daha düşündürür. yoksa dayanması ve kabullenmesi çok zordur.
