bugün gitmeye fırsat bulabildiğim film. öncelikle hiç bir eleştiri okumadan filme gittiğimi belirterek eleştirilerime başlamak istiyorum.
ilk olarak filmin başlangıcı mükemmel olmuş. sadece medine diye gösterilen yerde insanlar biraz daha arap halkına benzeseydi daha iyiydi.
ikinci muradın kur'an okumasıyla devam eden filmden beklentim gerçekten de yükselmeye başlamıştı ki;
15. asırdaki insanların yanlış yorumlanarak günümüz yozlaşmasının beyinlere ne kadar işlediğini gösteren kareler gözüme çarpmaya başladı. o zaman ki osmanlı tebaasının yaşam tarzından ne kadar haberdar bir film olduğu ortaya çıkmaya başladı.
filmde baş kahramanlardan olan ulubatlı hasanın elma çalan bir çocuğu saklaması o devirde ne kadar mümkün düşünmek lazım. 15. asırda insanlar islamdan, hırsızlığın günah olduğundan çocuklara bunların özendirilmemesi gerektiğinden bu kadar habersiz olamaz.
bu sahneden sonra da beklentilerim iyice düştüğü için filmden zevk aldım hatta gaza geldim diyebilirim.
ayrıca filmi izlemem ile tarih bilgimi sorgulamam ayrıca tarih bilimini sorgulama aşamam başladı. bu bilim ne kadar güvenilir, eline kalemi alanın kendi keyfine göre yazmadığı ne malum? bu yaşanmışlıkları.
savaşta birden fazla şahi topunun kullanıldığı bunları mehmed hanın tasarladığı anlatıldı bizlere. ayrıca dış tarafı deriyle kaplanan o kulelerin başarısız olmaktan çok savaşın kazanılmasında çok etkili olduğunu söylerlerdi ki rum ateşi denen silaha etkili bir çözüm olduğu her zaman aklıma yatmış idi.
kısacası ben beklediğimi bulamadım filmden. ancak ileride yapılacak daha güzel işleri teşvik için en kısa zamanda tekrar gitmeyi planlamaktayım.
son olarak da: bir çanakkale savaşı filmi görmek istemekteyim. çanakkale demişken geliboluda hazırlanan gemilerin en tepesine kur'anın konulmasını detay olarak düşünen zihniyet nasıl olur da ulubatlı hasana 'zina' yaptırır anlamış değilim.
