çok çok zordur. güzel sanatların 2 yıllık olduğunu zannederler. resimdir müziktir(müsik derler genelde) okuyupta napcan?gibilerinden sorular sorarlar.
onlar için memurluk kutsaldır. sırtını devlete yaslayacaksın mantığıyla mal gelir mal giderler. bir tuvalde tek bi kırmızı nokta olsa o tabloya boyadan masraf etmiş mantığıyla yaklaşırlar.
sergilere gitmez, müzik dinletilerine katılmazlar.
giderlersede fiyaskoyla sonuçlanabilir.
bir anım diye başlayabileceğim bir gözlemimdir bu; besyodan bizim fakültemize(gsf) gelen bir grup sporcu(!) arkadaşlar tam da resim sergisinin içine düştü. biz 8 mart dünya kadınlar günü üzerine yapılan bu tabloların sahibi olan arkadaşımızla katılımcıların ilgisi tavırları üzerine konuşurken, doğurganlığı ifade eden bir çıplak kadın tablosu önünde durdular, tabloda kadının bir göğsü çok şişkindi bu sütün bereketiyle alakalandırılmıştı ve arkadaşlar o şişkin göğse doğru yaklaştılar bir durup baktılar, biz de a ne güzel başka bölümlerde ilgileniyor derken biri cep talafonun kamerasını açtı ve diğeri o göğsü yalar gibi yaptı! fotoğrafı çektikten sonra defolup gittiler. bizede bu iğrenç anı kaldı.
yani sanat ile ilgilenmeyen -ki anlamayan demiyorum- bir toplumda yaşamakta, sanatı yaşatmakta zordur.
