aslında yıllar önce öğrendiğin halde, kabullenmek istemediğin için, kendine sakladığın gerçektir bazen. ama öğrendiğin andan itibaren için içini kemirir acaba doğru mu, diye. geceleri uykunu kaçırır bu düşünceler. yıllar sonra ailen seni karşına alıp söyleyince gerçeği, bastırdığın duygular patlar, bağırarak ağlamaya başlarsın, neden söylediniz ki bunu bana diye. o zamana kadar kabulle inkar arasında gidip gelen olgu bir deyişle resmilik kazanmıştır artık. ama bünye gene de kabullenmez bu gerçeği, onun bir tek anne babası vardır, onlar da kendisini büyütenlerdir.
