anne için, çocuğun içini çeke çeke uyuya kalması yeterince iç parçalayan bir durumdur. hele bir de dayak yediği için ağlaya ağlaya uyuya kalmış ise dayaılmayacak bir pişmanlık sızısı yaşatacağı muhakkaktır..
kimi çocuk ise dayak yiyince ağlamayı zayıflık sayar, hele dayağın bir eğitim aracı olduğuna inanmıyor ise ve ağlamayarak gururunu korumaya çalışıp, sen beni dövdüğün sürece böyle davranmaya devam edeceğim sözleri ile de tepkisini dile getiriyorsa, sadece kuru iç çekişleri olacaktır. gözyaşlarını içine akıtırken kuru kuru içini çekecektir. zayıf omuzları istemsiz olarak sarsılacak gözleri fışkırmak isteyen yaşlara karşı koyarken öyle dalıp gidecektir...
bırakın bedeninin küçüklüğünü, fiziki gücünün size yetmeyeceğini, sadece çocuğunuz olduğu için size el kaldırma şansı olmayan çocuğa vurmanın ne denli yanlış ve yararsız olduğunu bir düşünün. aslında dayak yiyen çocuğun değil sizin utanmanız gereken bir davranıştır. çocuğun değil, ebeveynin zayıflığıdır.
