kesinlike bir işkence deneyimidir. pazar kurulacağı gün evde bulunmamak için her yolu deneyen çocuk başarısız olduğu zaman annenin ellerinin arasında kalmış demektir. pazar arabası ve iki adet şimdilik boş olan çanta alınarak pazara doğru yola çıkılır. arkadaşlar sitenin önünde top oynamaktadırlar, bir göz onlara bakarken diğer göz ise umursamaz bir eda içerisindedir. zira, o çocuklar pazar sonrasında 'aaa pazara da gittiiii annesiyleee' diye bağırıp çağıracaklardır. sallandıracaksın taksimde birkaçını (bkz: kamusal bir ceza olarak taksim meydani nda sallandirmak). pazar içerisine girildiği vakit, o boydan büyük pazar arabasını taşıma görevi çocuğa verilmiştir, fakat o kalabalık içerisinde daha direksiyon denen aletin başına geçmemiş bir çocuk için o kocaman arabayı yönetmek ve üstelik anneyi takip etmek ziyadesiyle zordur. anne bir o tezgaha bir bu tezgaha atlarken çocuk gözlerini dört açmış anneyi takip etmektedir. kaybedilen bir saniye, annenin kaybolmasına ve pazarda geçecek sürenin artmasına sebebiyet verir. alışverişin bitmesi için dua eden çocuğu ise son olarak o koca araba ve poşetleri anne ile birlikte eve taşımak bitirir. istanbul kars arasından daha uzak olan o mesafe içinde eller iplik şeklini almış poşet sapları ile kesilir, kolda derman kalmaz, ayaklar biter, üstelik bir saat sonra da mahalle maçı vardır. üst mahalledeki devrim ise çok sert şut çekecektir. bitmez bu işkence...
