allah'ın var olmadığını ispat etmeye çalışırken, en çok o'ndan bahsedenler ateistlerdir.
yok olduğunu ispat etmek için türlü çabalara girer, üstüne bir de gülünç duruma düşerler.
bak benim güzel kardeşim,
bir beden bir vucut olmayan, arayarak bulunamayan bir duygunun varlığını yada yokluğunu ispat edebilir misin? hadi bana gurur nedir göster, cümle içinde kullanma, bana tanım yapma bana gururu bir biçimde gözümle görebileceğim bir şekilde göster. e hani? o zaman şanssızlığı göster, evet yine gözümle görebileceğim bir şekilde.
öf sıkıldım o zaman sevgiyi, aşkı göster. e hani o da mı yok. bana baş ağrını göster. ağrı nasıl bir şey, e hadi ama caaammmm aaaaannnn o da mı yok.
yani sen görmüyorsun diye; aşk sevgi onur gurur ağrı yok değil. ve sen inanmıyorsun diye bir yaratan da yok değil.
ben allah, o tanrı, bu rab diyor ama evet aynı yaratandan bahsediyoruz. dua bir ümit şekli değildir, bir yardım isteme şeklidir. ve sen sadece ümit ederken, isterken dua ediyorsan cevap alamamış olabilirsin, belki de doğru duayı etmiyorsundur bilemem. e o halde "hakkımızda hayırlısını" isteyelim.
bir de unutmamak gerek; çok severim bu cümleyide.
"allah, sevdiği, güzel dua eden kullarının duasını kabul etmezmiş ki hep dua etsin, hep sesini duyayım. sevmediği, güzel dua etmeyen kötü kullarının ise dualarını hemen kabul edermişki sesini fazlaca duymayayım".
