onu o kadar özledim ki.. neden sorusu beynimin içine yerleşti yokluğunda.. neden sen, neden ben, neden biz.. ne olurdu sanki ölmeseydin.. ne olurdu sanki beni de bizi de bırakmasaydın arkanda.. ne vardı da beş para etmez adamların babalarını kıskanıyorum ben on yıldır.. hak ettim mi ben bunu.. madem ölecektin nie ben varım.. madem ölecektin nie beni yaptın.. neden şu dunyada kimsesi olmamayı öğrettin bana, bize.. niye başkası değil de ben derken günah işledim ben on yıldır.. neden bana bu reva görüldü.. niye hep ben başımın çaresine baktım.. niye sen en önemli anlarımda yanımda olamadın ki.. gece hastalandığımda beni hastaneye götürecek bi babam neden olmadı.. neden annem beni hastaneye götürmek için hep insanlara yalvardı.. bana bu kadar soru sordurmaya ne hakkı vardı ölümün.. neden ben baba sözünü kullanamıyorum senin yüzüne karşı.. ya ölmeseydin be baba çok kötü sensizlik.. milletin kötü babaları yaşarken benim babam iyi olmasına rağmen neden yok.. neden onlar yaşayan babalarına kızarlarken ben ölmüş babama kızıyorum hayatım boyunca.. hem de hiç suçun yokken.. kızıyorum sana baba bırakıp gittin beni ne olursa olsun kızıyorum.. sana on yıldır ihtiyaç duymadığım bir gün bile geçirmedim.. her gün her gece yaşadığım bu hayat denen saçmalıkta sen olmadığın için daha da nefret doldum herkese her şeye..
belki binlerce kez gördüğüm o rüyalarda yılmadan sorduğum " baba bu sefer gitmeyeceksin değil mi" sorusuna her seferinde " gitmicem oğlum artık beraberiz.. kaybettiğimiz herşeyi bu sefer seninle birlikte kuracağız kazanacağız." cevabını verdiğinde rüyamda bile gideceğinin farkına varıp bırakıp gitme beni diye sana göz kulak olmaya çalışmaya ve her seferinde uyanıp yine gittiğini anlamaya ne hakkım vardı.. bu rüyaları değişik formatlarda görürken bile rüya olduğunu ve gideceğini bilmenin benim kalbimi ne kadar kırdığını ve bunu kimsenin bilemedğini bilmeye ne zorunluluğum vardı benim.. görmekten nefret ettiğim bu rüyaları göremez olunca sırf senii özlediğim için bu rüyaları görmek istememe neden olmaya hatta razı olmama ne ölümün ne senin ne de kimsenin hakkı yoktu..
yoktu baba sen beni bu dünyaya getirdysen yanımda olmalıydın.. ölüm gelse onu da biçmeliydin.. rüyalarımda beni kandırmak yerine her günümde eskiden güvenip en güçlü adam gözüyle gördüğüm seni yine görmeliyidm. okurken mezun olurken hastalanırken iyiyken ya da kötüyken her zaman yanımızda olmalıydın.. ben en az hasarla böyle olmuşken bi de karını ve kızını düşünmeliydin.. gitmemeliydin baba gitmemeliydin.. sana ölüme dünyaya hayata herkese çok kızgınım.. ve biliyorum ömrüm boyınca asla mutlu olamıcam ve bunun tek sebebi emin ol sadece senin benim yanımda olmayacak olman..
edit: oy veren ibne buna oy vermen için yazmadım bunu.. oy moy verme istemiyorum..
