hayatimin amina koydun be sevgilim. isteyerek veya istemeyerek ama amina koydun. beklerim dedin bu firsati kacirma dedin hallederiz dedin gazina geldim kabul ettim ulkeyi terkettim. olmadi yurutemedik. ne kadar olur gibi geldiysede olmadi. aradaki mesafe bu kadar fazlayken hep birseyler eksik kaldi be. simdi 2 aya yakin oldu konusmuyoruz ama ben hala hergun kardesimin twitterindan senin tweetlere bakiyorum. hala her sabah ofise geldigimde bilgisayarda ilk yaptigim sey facebookda twitter da neler yapmissin onlari kontrol etmek oluyor. hala herseferinde blackberry messengerdaki iletini kontrol ediyor profil resimlerini izliyorum. hala silmedim teelfonumdan hic bir fotografini. hala her aksam yatakta gozumu kapattigimda, turkiyedeyken isten geldigimde beni karsilayisini hayal ediyuorum. sarilip yatarak izledigimiz filmleri dusunuyorum. beni zorla alisverise cikarisini animsiyorum. tanidik gorur diye senin muhitinde elimi tutmaktan kacindigin o anlar geliyor gozumun onune. ilk yazis asamasinda ne kadar naza yattigini animsiyorum. plajin barindayken ilk kez arkama gecip sirtima dokunup selam diyisini goruyorum ruyamda. hala yapmami istemedigin seyleri yapmaktan kaciniyorum biliyorumusun? arada yanima bir kiz gelip muabbet etmeye calistigi zaman istemsiz bir sekilde kendimi cekiyorum. ayni seyleri bastan yasamaktan korkuyorum, zor geliyor belki de ne bilim. 2 ay oldu be sevgilim, yetmez mi artik ? cikmasan mi artik aklimdan? bak hala mecnun replikleri kullaniyorum kendi kendime. ah be perim, ah be sevgilim amina koydun ha
not: ya ona yazacaktim ya buraya... buraya yazdim.
