vakt-i zamanında internetten oynadığımız müthiş oyundur.
o vakit ingilizce bilmezdim ama abimleri izlediğimde şöyle yapıyorlardı.
önce odaya giriş aşaması, sonra "go go go" demek. daha birkaç kalıp vardı da hatırlayamadım. 10 sene kadar olmuştur. ne günlerdi be kardeşim, yenildiğim zaman bilgisayarın fişini çeker, puan kaybetmekten kaçardım aklımca. bu yaptıklarım da büyükler arasında alay konusu olurdu. genelde stratejik yerlerim vurulduğunda oyunu bırakırdım. oysa bizim bir akraba son adamı ölene kadar direnirdi. en sevmediğim insan tipidir, onla oyun oynarken oyunun uzamasından mutlu olurdu. 4-5 saat süren oyunlar olurdu. adam bir türlü pes etmiyor. her yere gözlemci kulesi, her köşe başına bir asker koymaktan sıkılmıştım.
