çocukken güzel olan eylem. hatta ikinci katta yatabilmek için kardeşle kavgalar edilir, sonunda annenin küçük olan düşebilir de bu iki yaş daha büyük bu düşmez diye düşünmesi sayesinde ikinci katta yatılmaya başlanır. o zamanlar havadardır, manzaralıdır ve küçük kardeş ulaşamadığı için daha bir tatlıdır.
sonra büyürsün ve olaylar gelişir;
tam yatağına gitmişsindir ve ışığı açık unutmuşsundur. kardeşine söylersin ama uyumuş numarası yapar. o yataktan inmek ve tekrar çıkmak geceni mahveder.
tam yatağına gitmişsindir, yastığa bir kaç darbeyi vurmuş, kafayı koymuş yastığa uykuya hazırsındır. o da ne? gözlerini kapattığın anda çişin gelir. yataktan in tekrar çık.
tam yatağına gitmişsindir, bir kaç darbeyle hazırlanacak yastığın aşağıda kaldığını fark edersin. kardeşinden de umudun kesildiği için yataktan in tekrar çık.
ayrıca; her telefonun alarmını kurduğunda yatağının civarında koyacak yer bulamadığın için hüzünlenirsin. sabah duyulan alarm sesini kesmek için yataktan inmek zorunda olmak gözyaşları ile uyanmana sebep olabilir.
susadın diyelim. yataktan in ve tekrar çık.
kısacası çocukken ne kadar güzel olsa da büyüdükçe çirkinleşen durumdur.
