benim de dahil olduğum insan grubunun davranışıdır.
bu insanlar özünde kötüdür. etrafındakileri sevmez ve onları sürekli eleştirir kafasında. ama onları seviyormuş gibi yapar ve hiç bir kötü söz söylemez onlara, arkalarından konuşmaz. sadece düşünür ve bazıları midesini bile bulandırır ama sindirmeye çalışır kusmamak için... ikiyüzlüdür belkide. farkındadır bunun.
aslında, elinde olsa bir güç, yok ederdi hepsini emin olun. gerçekten yapardı bunu. hele insanı kullanıp atanlar var ya. ilk onları silerdi yer yüzünden.
sevdiği insanlar da vardır elbet ama azdır. çok az... annesi, babası, kardeşi ve ablası. her gün birlikte çay içtiği özgür, derin muhabbetlere daldığı deniz, aşık olduğu buket, onu sevmeyen buket, ona yazık eden buket ve sokak köpekleri ve çiçeklerle derdi yoktur.
herkes sevilemez, bazıları sevgiyi haketmez, zaten sevilmek kutsaldır da bunu kimse bilmez. bu insanı kötü yapmaz... insanı kötü yapan nedir biliyor musun?
birisi sadece tarkan dinliyor diye ondan tiksinmek, birine sürekli sevgili değiştiriyor diye fahişe gözüyle bakmak, öbüründen türkü dinliyor ve köyden geliyor ve 'giysisine bak ne iğrenç' şeklinde horgörüyor diye nefret etmek, onlar yavşak bir biçimde "of şu hatuna bak tam..." diyorlar diye bulanmak, merve elif şafak okuyormuş diye boş bir insan olduğunu düşünmek, kerim kız tavlamak için farklıymış gibi davrandığı ama aslında tek derdinin kızı kandırıp terketmek olduğu ve bunda sürekli başarılı olduğundan dolayı kerimden ve ona kanan kızlardan ve bütün entel takılan insanlardan ve hiç bir değere saygısı olmayan insanlardan ve yalan söyleyen insanlardan ve hatta bir zamanlar ümit beslediği ülkesinin insanından ve hatta tüm insan ırkından nefret etmektir kötü olmak.
ben de bu dünyada iyi bir insanmış gibi davranıp ölüyorum yavaşça işte. hayat belki geçer diye. vardır benim gibileri eminim. ama iyi insanlar bizi sevmeyebilir. iyi davranmalı bence, özümüzde kötülük olsa bile...
