sokağımızın hemen çaprazında da mandalina bahçeli çocuk parkımız vardı. sanki yıllar önce birileri gelip;
'çocuklar ilerde bunları futbol kalesi yapabilir' diyerek muntazam bir şekilde dikmişti o ağaçları.
adam yine aldı götürdü beni amına koyim. yazıyor efenim durduramıyoruz.
öyler insan ki kendisi evindeki internet ağının adı " can yücel " , modem şifresi " bağlanmayacaksın "
hatta öyle ki çocukken aşık olduğu kızı denizde boğdu.
öyle bir ev arkadaşı var ki akasya durağını izlerken kahkahalara boğulabiliyor.
öyle bir insan ki özledim.