bu aralar çok yoğunum. malum mart geliyor. ürün toplamak lazım.
o yüzden evde olduğum zamanlar sürekli kapının önüne gidip miyavlıyorum. resmen ev halkının kulağını .ikiyorum. özellikle bunu sabah 6 7 gibi yapıyorum ki iyice sabır taşları çatlasın beni bahçeye çıkarsınlar diye.
en çok annem kızıyor. hatta bağırıyor. "zaten 2 gram uykum var onu da ellerine veremem defol. imirin iti gibi titre bana ne" diyor. lafları biraz ağır geliyor ama dışarda beni bekleyen dişinin kollarında unutuyorum derdimi.
öyle işte günlük. ilgilenemiyorum seninle de. yani inanır mısın eve geliyorum zaten yemeğim hazır oluyor. yemeğimi yiyorum, suyumu içiyorum. biraz gidiyorum anneme sevdiriyorum kendimi. zaten benim gitmeme gerek yok. alıyor beni kucağına bebeğim de bebeğim, oğlum da oğlum, paşam da paşam diye seviyor. cıvık cıvık ıyy. neyse. sonra biraz uyuyorum enerjimi toplayınca geri dışarı çıkmaya uğraşıyorum.
şimdi yine gitmem lazım. dışardan miyavlıyorlar. hoşçakal.
