kıskanmayan sevgili yoktur. varsa da sevgili değildir. ne bileyim saygılıdır, bilgilidir, gezmelidir, tozmalıdır. seven insan kıskanır. tabi belli etmeyenler de var o ayrı konu. arada çaktırır sadece. bu sabah gayet medeni, salon erkeği olan sevgilimle aramızda geçen diyaloğu aktarayım.
+hayatım nerdesin?
-metroya bindim şimdi canım.
+tamam tatlım gittiğin gibi uyu yoruldun bugün.
-olur hayatım.
aradan 15 dk geçer.
+sen aldığın o taytı nerde giyeceksin canım?
-oyuna giderken falan giyerim, rahat iyi oluyor.
+üstüne uzun bir şey giy en azından kalçalara kadar.
-nerden çıktı ki şimdi?
+daha şık olur bence öyle.
ardından şahsımın evrene savurduğu muzip gülüş 'tamam bitanem anladım ben' mesajıyla tamamlanır. kedi canını ya hiç de belli etmez. heyvan.
edit: salon erkeği falan değilmiş, evden çıkarmaz oldu artık. böhü.
