Nazım hikmet,moskova'da yaşadığı 1952 yılının sonunda enfarktüs geçirir.çok yorucu çalışmaların ağır temposuna kalbi dayanamaz.hastanede dört ay yatar.stalin'in ölümü nazım'dan saklanır.Rahatsızlığının artmasından endişe edilmektedir çünkü.ama sonunda duyacaktır,bunun için bir an önce bildirmekte yarar var diye düşünürler.her ihtimale karşı doktorlar hazır bulundurulur.sıkı bir şekilde uyarılan simonov patavatsız bir şekilde nazım'a haber verir:
''Korkunç bir şey oldu ülkemizde.'' nazım bir anda heyecanlanır.Simonov,''bizim için her şeyi düşünen ve yapan bir insanı Stalin'i yitirdik,şimdi nasıl yaşayacağız?'' diyerek konuşmasını tamamlar. nazım önce hafiften,sonra daha yüksek sesle gülmeye başlar.herkes bunun asabi bir tepki olduğunu düşünmeye başlar,doktorlar teyakkuza geçer.Nazım susar,doktorları odadan çıkarır sonra da simonov'a şunu söyler: '' Eğer dediğin gibi bizim yerimize düşünen ve karar veren bir kişiyi yitirmişsek,iyi ki yitirmişiz.''
