Ergenlik çağındayken babasından haksız yere dayak yediyse ve bu dayaklar sayısını bile hatırlayamayacağı kadar çoksa; o baba yetişkinliğinde psikolojik dengesi hasarlı sorunlu olacak bir bireyi topluma kazandırmıştır(!) o çocuk artık hayatı boyunca her sinirlenişinde en güçsüz, savunmasız zamanlarında yediği sebepsiz dayakları hatırlayacak ve daha da öfkelenecektir. Bunların etkisiyle saldırgan bir insanda olabilir, içine kapanık korkak biride olabilir ama ruhen sağlıklı bir insan olamayacaktır bir daha. Ömrü boyunca nerede suratı ağlamaktan kıpkırmızıya dönüş bir çocuk görse, hiç farkında olmadan kendini hatırlayacaktır ve sinirlenecektir.
Çünkü kalp kuru bir tahta ya benzer... çiviyi çakar ve sökersin, belki parçalanmaz ama o izlerde iyileşecek şeyler değildir. hangi yaşta olursa olsun, insana atılan her bir tokat bir çividir ve mutlaka izi kalır orada...
