ne 'dile kolay'la ne de 'göz açıp kapayıncaya kadar'la, en çok 'yaşadıkça'yla tahdid edilebilir bu süreç.
----
ufacık bir çocuk olsun. babasını örnek alsın. 'babam böyle yapıyor ben de öyle yapayım' düşüncesiyle hareket etsin. babasının elinden tutup bakkala giderlerden adımlarının babasıyla bir atmaya özen göstersin. babası annesini işten dönünce öperken gülümsediğinde hayatlarının sonuna kadar bunun devam edeceğine inansın. sokakta kavga edip dayak yeyince babasını çağırsın. babasına söyleme tehdidiyle kendini korusun. benim çocuğum olsun bu, yapmayan babası olsun. kendime sözümdür.
----
insanın 'biz babamızdan böyle gördük' diyememesi dünyanın en büyük acılarındanmış.
örnek babaydı benimkisi.
annemi her dövüşünde onları izler ilerde baba olunca anneyi dövememem gerektiğini, dövünce ağlayacağını anlamıştım daha çok küçükken.
annemin kazandığı (kazandığımız) paraları babam almasın diye saklamasını, saklarken yüzünde beliren saf korku ve endişeyi fark edince anlamıştım annenin parasını almayacağımı. parasını alırsam aç kalırmışız. 'öyle'ymiş.
arkadaşın bir turluk ödünç alan bisikletiyle düşüp dizi yardıktan sonra babanın tokadıyla tanışıp acısını yok etmek istermiş gibi yanağı silmeye çalışırken anladım çocuğuma tokat atmayacağımı. tokat can yakar. yanağınkisi geçer, kalpteki kalır...
----
benim için geçerli olmayan bu süreç için babama eyvallahım büyüktür. babasını değiştiğine tanıklık edip babasından nefret edenler var etrafımda. onların hali benden daha acı.
----
