'' isyan etmenin faydası yok, kaderin böyle. yol belli, eğ başını usul usul yürü şimdi... ''
adamın amına koyan zeki demirkubuz filmi .hüzünden ağlar örüyor insanın içine.aşk mı dersin saplantı mı.ne olursa olsun içine içine işliyor insanın, 1 saat 38 dakika boyunca bekir oluyorsun kodumun filmini izleyince.onun gibi ard arda sigara yakıyorsun , dalıyorsun uzaklara. sek rakı ve ardından 4 cigaralığı çekip vurup kafayı gidesin geliyor inanılan şeyin ardından. aman bekir'im aynı şehirde nefes almak bile yetiyor bazen, değil mi?
neyse işin özü gelmiş geçmiş en iyi türk filmlerinden biridir...
--spoiler--
-herkesin inandıgı bir sey var bu amına kodumun hayatında. benimki de sensin...
geçen gece çocuk hastaydı. ilacı bitmiş, almak için dışarı çıktım. sağa sola saldırıp nöbetçi eczane arıyoruz. birden durup dururken içim cız etti. bi baktım gene aynı karın ağrısı. öyle özlemişim ki seni. dönerken bi meyhane gördüm. bi tek içeri girdiğimi hatırlıyorum bi de rakıya yumulduğumu. arkasından en az dört cigaralık; sonra gözümü bir açtım karşıdan karlı dağlar geçiyor. bi daha açtım başımda bi çocuk: "kalk abi." diyor "kars'a geldik."
otobüsten indim, yürümeye başladım. dedim, allah'ım nerdeyim ben? burası neresi? sonra güç bela burayı buldum. kapının önünde durup düşündüm. dedim bekir, bu kapı ahiret kapısı. burası sırat köprüsü. bu sefer de geçersen bi daha geri dönemezsin. iyi düşün dedim. düşündüm, düşündüm; ama olmadı, dönemedim. sonra, bak oğlum dedim kendi kendime. yolu yok çekeceksin. isyan etmenin faydası yok, kaderin böyle. yol belli, eğ başını usul usul yürü şimdi.
