Elimi vicdanıma koyup rahatlıkla olmuş diyebilirim. Severek izledim. Bizim yaptığımız işleri eleştirdiğimizde entellektüel ya da marjinal olmuyoruz, bunun farkına varmalıyız bence artık.
Devrim evin fragmandakinin aksine son derece etkileyiciydi. Bu adam olmuş mu bu role lafımı yedim yuttum diyebilirim. Yaşı konusunda da sıkıntım olmadı, her ne kadar 21 gibi durmasa da 30 35 gibi de durmuyordu. konstantin palaiologos olmamış, daha inandırıcı bi oyunculuk görmek isterdim.
Bunların dışında tek sıkıntım bir iki sahne zorlamaydı, bir çok filmimizde olduğu gibi verilmek istenen mesaj gözümüze gözümüze sokulmaktaydı.
Özellikle son sahnede; fatih'in kendi oğluna (savaşa giderkenki sahne hariç) göstermediği yakınlığı ve şefkati rastladığı bir çocuğa göstermesi inandırıcılıktan uzaktı. Daha doğrusu fatih'in bu tutumu film boyunca çizilen 2. Mehmet profiline uymuyordu.
Ama bunlar filme olan beğenimi eksiltmedi diyebilirim.
Not: yanlış anlaşılmasın, inançlarının gereklerini diledikleri gibi yerine getirebieceklerini söylemesinden değil, kız çocuğunu kucaklayıp okşamasından falan bahsediyorum.