starbucks'ta takılan insanların havasını hiç anlamadım. hiçbir yere gidip 5 saat boyunca bir kahveyle oturamadım, orayı kendi evim gibi benimseyemedim.
adam öğle yemeğinde soğan ekmek yiyor, evet bildiğin soğan. cücüğüne ulaşmak için yumruğuyla kırıyor bir de. sonra starbucks'ta padişah gibi oturuyor pezevenk. harpten mi geldin göt ? ya o suratındaki "bir gün içmesem kendime gelemiyorum; bana kattığı huzur, muhteşemlik, güzellik bambaşka" ifadesine ne demeli? utanmasa sevinç göz yaşları dökecek gavat.
samimiydik oğlum biz, adam gibi çay bahçesine gider takılırdık, tek entelektüelliğimiz buydu zaten. kavga çıkartırdık "lan bizim mahmıtın kahvehanesinde bu paraya 5 çay içeriz lan, tamam al ağlama, parana koyayım senin" diyerek hesabı kapatırdık sadece.
