türk sinema tarihi içinde kendine çok sağlam yer edinmiş bir klasiktir, bunu söylemeye bile gerek yok artık. insanları perişan eden çok sahnesi vardır. baştan aşağı dramdır her sahnesi fakat benim için bir sahne vardır ki hepsinden ağırdır o. adamın dalağını söker alır;
okulların açıldığı gün evde topluca fotoğraf çektirilirken hümeyra'nın çetin tekindor'a bir bakışı vardır. o nasıl bir oyunculuktur. o nasıl bir sahnedir ya ?
geçenlerde levent üzümcü'nün de bir sinema programında bu filmde en çok sevdiği sahnenin "o bakışma" olduğunu söylemesi bu düşüncemi iyice pekiştirdi. bir tek benim ağzıma sıçmamış dedim.
