sıra meşeler metro durağından, yanlış hatırlamıyorsam kültürpark durağına kadar gidildiğinde bir akşam vakti, yüksek yerlerdeki ışıkların görüntüsünün güzelliği insanı çıldırtır.
kendimi bir tek öyle anlarda bursaya ait hissettim. bir de dağına bakıp iç çektiğim zamanlarda. şaka maka 2. şehrim oldu. ama hala yüzleşmeye cesaretim yok. nisan mayıs gibi tek başıma gidip, tek başıma hasret giderip, tek başıma arkamda bırakıp gelmek istiyorum. sadece iç sesim, bursa ve ben. bütün kelimelerimi bursa'ya söylemek istiyorum. eğer son kez daha aramızdaki problemleri halledemezsem ömrüm boyunca gidemem çünkü. seni çok özledim bursa, o kadar çok özledim ki aklıma gelince sen, kalbim cız ediyor.
