umursamaz bir insan evladıyım.
canımın neye sıkıldığını bilmeden, canımı kimin sıktığını umursamadan bir çok insanı hayatımın dışına itme kararı alır ve bunu uygularım.
misal...
12 yıldır kullandığım ve resmi kurumlar dahil hayatıma giren insanların %98'inin bildiği hattım 4 aydır kapalı.
ve şu an kullanmakta olduğum numara babamda bile yok.
o insanlar bana net üzerinden facebook ve msn vasıtası ile ulaşabilirlerdi belki.
lakin umursamazlığım öyle bir noktaya erişmiş ki; msn listemi temizleyip facebook hesabımı sildim.
hayatımdan çıkardığım o insanlardan birini gördüm bugün.
görmezden geldim.
yoluma gittim.
kendimden utandım.
"niye böyleyim ben ?" diye sordum. cevap veremedim.
umursamazlığımdan ilk defa utandım.
umursamazlığımın vefasızlık noktasına vardığını bugün farkettim.
ve bunu farkettiğim anda utancım kayboldu.
ve aslında ne kadar yüzsüz bir umursamaz olduğumu farkettim.
kendime küfür ettim ve bunu yazıyı yazdım.
an itibari ile tekrar umursamazlığıma dönüyorum.
