babam beni buram buram bilgisayar fanı kokan bir yere soktu. artık zamanı gelmişti eskisini geri vermenin adam ps 1 i denemek için poşetten çıkardı, çalışıp çalışmadığını kontrol etmek için o beni hiç yarı yolda bırakmamıştı ki hep doğru çalışmıştı. ne zaman ihtiyacım olsa televizyon sehpasının altındaydı. adam denedi ve yine çalıştı ama hissetmiştim bu kez farklı çalıştı. ihanetin ve terk edilmenin verdiği bir duyguyla çalıştı. ve ps 2 yi aldım o anda unutmuştum eski konsolumu beş yıl boyunca beni yalnız bırakmayan tek dostumu unutmuştum ama şimdi hissedebiliyorum eğer beş yılımı birlikte geçirdiğim bir insanı terk etseydim kim bilir arkamdan nasıl bakardı bana.
