ölümlerin en kötüsü tartışmasız ve yorumsuz olarak yanarak ölmektir. bir yerlerinin kopması insana acı vermez. örnegin kolun koparsa acı hissetmesin, şok geçirirsin. olayı anlayana kadar kan kaybından gidersin. karnına mızrak bir an da girerse olayın şoku ile bir şey anlamazsın. boğularak ölmekte 10 saniyelik bir "çaresizlik" duygusundan ibarettir. ciğerlerine suyun dolması 5 saniye alır. sonra geberir gidersin zaten. silahla intihar etmekte acı çektirmez. hatta mermi ses den daha hızlı gittigi için silahın sesini bile duymadan mefta olursun.
yanarak öldügünde ise yavaş yavaş ısınan bir su gibi olursun. kanın kaynar, derilerin pişer, tüm acıyı bedeninde hissedersin. önceki hayatımda bunların hepsi başıma gelmişti. kötü günlerdi o günler. iyi insanlar iyi atların üzerindeydi.
