kütüphane kültürünü iyi bilen nesildir.
kütüphaneye gidilir, o sırada örgü örerek sohbet etmekte olan iki hatun görevlinin yanına gidilir. bunların biri sevecen diğeri cadalozdur genelde. eğer şanslıysanız tabi. bazı katlarda her ikisi de cadı olabiliyordu çünkü. işte o sevecen olan memura derdini anlatırsın. o "hımmmmm bunu bak şuradaki kitapların arasından bulabilirsin " der o sıradaki boyundan baya bi büyük rafları göstererek. sen haldır huldur o ansiklopedileri karıştırarak o konu hakkındaki yeterli bilgiye ulaştığına ikna olana dek aramayı sürdürürsün. bazen biraz birinden biraz diğerinden alarak bir karışım yaparsın. bu arada annene söz verdiğin saatte evde olmaya gayret edersin saate çekinceli bakarken. hele ki aradığın bilgiye ulaşamamışsan o taraftaki bilgilerden, başka nereden bulabileceğini örgüye ve sohbete dalmış iki bayanın keyfini bozmuş olmaktan çekine çekine gidip sorarsın. iyi günündeyse yardımcı olur kötü günündeyse raflarda yazıyor herşey git kendin ara bul demesiyle zaman ve ters memur arasıda sıkışıp kalırsın o kocaman binada.
bilgiye ulaşmanın emeği vardı o yıllarda. o yüzden midir bilinmez bilginin değeri vardı. herşeyin değerinin bir tıklık olduğu bilişim çağında eski değerini kaybetti sanki bilgi kirliliğinin içinde.
araştırmak, o basılı kağıt kokusunu tozlu raflardan alıp okurken koklamak daha güzeldi sanki.
