metalden hoşlandığım halde, sırf o seviyor diye chopin'in bilmem kaçıncı senfonisini yolladığım yıllardı. nightwish'ten while your lips are stil red'i yollamıştım da çok sevmişti mesela. ben de çok severdim. slow sanmıştı önce, sözlerinin anlamından hiç bahsetmemiştim. sadece isminin anlamını söylemiştim havadan sudan konuşuyor gibi. beğenmişti.
birkaç hafta sonra, geceleri kardeşiyle uyurken o şarkıyı dinlediğini söylemişti bana. sırf onunla aynı şeyleri hissedebilmek için ben de yapmıştım aynısını. aslında zaten zaman zaman ben de yapardım bunu, ama ilk kez bu denli etkilemişti beni. bir yandan da o geliyordu çünkü gözlerimin önüne.
sonra o bana şirinler'in şarkısını attı. evet ya, bildiğin şirinler. kardeşi için indirmiş, çok hoşuna gitmiş, bana da attı. ben geceleri onu dinledim, yine etkilendim.
ve anladım ki, ankaralı namık'tan "arabada beş evde on beş"i atsa da seveceğim.
