ilk kez dokuz yaşında konserine gitmiştim kendisinin.
yaşadığımız ilçenin stadının tam ortasına kurulmuştu sahnesi.
ama ne sahne. bak bak bitmiyor. efendim sonra bülent hanım belirdi sahnede. tabi "küçüğüm
ne anlarım bülent ersoy dan" demedim. çünkü onu izleyen kundakta olsa unutmaz.
sonra elinde bir duble rakı ile sahneden indi bülent ersoy. sahneden uzaklaştı, seyirci bulunan tarafın
hemen önüne bir halı serildi. ve kendileri konserin geri kalanını, yenilenen dubleler ve halının üstünde geçirdir.
aslında şimdiki nesil olarak pek sevmemek değil ama anlam veremiyoruz ona.
büyük ses üstad. abartmıyorum. abartmak istemiyorum. ama bir kez dinledikten sonra bu sesi övmeyen insan tanımadım.
