ne kadar kırık olsa da kalbim, iyi şeyler geliyor aklıma. 27 ocak'ı geride bıraktık.
hatırladın mı ? beni istemeye gelmiştiniz geçen yıl bugün. ben kahve yapmıştım. yaparken kahveyi teyzem çok ağlamıştı. ben titremeye başlamıştım. sen böyle bir ayağını diğerinin üzerine koymuştun. ellerini ovuşturuyordun. heyecandan babama hasan abi demiştin, ne diyeceğini bilememiştin hani. tuzlu kahveyi içerken kıpkırmızı olmuştun kulaklarına kadar. babam sordu sana " seviyor musun kızımı ?"
evet hasan abi dedin. salondan kopan kahkaha hala kulaklarımda. baban toparlamaya çalışmıştı durumu. hala gülümsüyorum tipini bir görseydin. şebek seni.
sonra yüzük almaya gittik. aptal gibi bakıyorduk kuyumculara. ne alacağımızı bilmiyorduk. hani bilezik deniyordum adetten diye. gülmekten gözünden yaş gelmişti. yakışmadı diye de söylendik durduk orada. öyle işte aptal sapal anılar.
sevmiştik birbirimizi ne güzel. yakışıyorduk da. çok güzel günlerimiz de oldu.
ne diyecektim dur;
kolay değildir bilirim, bir aşkı bir kalbe koymak, hele bir başkasını severken sen. teşekkürler, bir zamanlar beni çok sevdiğin için.
