ne hüzündür o. uçan poşetin ardından bakar çocuk, sanki peşinden gitmek ister ya da gitmek istediği yere yollar poşeti. ayrı bir hüzündür o. evdekilerden sıkılmıştır, kimse anlamıyordur onu. oyun oynamak istiyordur: "al çocuğum bunu izle!" diye salak bir çocuk kanalı açılıyordur çocuğun önüne. sonra çocuk aptal kutusu izleye izleye bir hoş olur ve anne-baba "ay bu çocuk niye aptallaştı yahu? çocuğum aptal mısın?" gibi bir sürü zırva sıralar peş peşe.
kısaca büyük hüzündür o çocuktaki. onu aptallaştıranlardan kaçma isteğidir bazı zamanlar, bazı zamanlar küçük bir çocukluk heyecanı, o küçük yüreğin kaldıramayacağı...
