işte o eli ayağı düzgün ve kültürlü erkekler şimdiki zamanda ne yazık ki kendilerini ifşa edememektedirler.
edemiyorlar çünkü kaldırımlarda yürüyemiyorlar. yürüyemiyorlar çünkü oldukça azınlıkta kalan kimseler onlar. sokağa yada çarşıya veya pazara çıkamıyorlar. tipi, saçı, sakalı, tavrı ve hareketleriyle her ne kadar düzgün olsa bile şu an itibariyle revaçta olmadıkları için kendilerinden utanıyorlar bu kimseler. hatta içlerindeki mevcut tevazuyu bile terk etmenin peşindeler ki bunu hayatlarının her evresinde büyük bir uğraşla yenmeye çalışmaktadırlar. ama bunu başaramazlar...
ayrıca o erkekler bulunmak istemenin de peşinde değildirler. çünkü değerlerini yitirmekten imtina ederler. tıpkı değerli bir taş gibi... hazine gibi keşfedilmeyi beklerler ve sadece keşfedilmek istedikleri kimseye kendilerini ifşa ederler. en özellikli davranışları ise aslında zaten budur. bunu yitirdikleri takdirde sokaktaki adam olmazlar. ha bazen sokaktaki adamdır o. bazen fark edersin ama 'ne derler?' e kurban verilmiş bir yığın tırsıyla beraber dönüp bir daha bakamazsın bile.
