bugün itibariyle girmiş bulunduğumuz tatil. 6 şubatta ikinci dönemin başlagıcı olacak.
öğrenciyken apayrı bir tadı vardı bu tatilin. muhtemelen kar yağmış bir güne uykunu alarak uyanmak ve o karlı yollarda saatlerce oynamak yaz tatilinden daha bir zevkli gelirdi.
şimdi yine aynı sıralarda, aynı heyecanı yaşıyorum fakat biraz farklı olarak. 12 sene boyunca karne alma heyecanı duyan ben, bu sene karne verme heyecanını yaşadım. artık yarıyıl tatilinde yağan kar da pek heyecanlandırmıyor beni. hatta eziyet gibi görüyorum bazı bazı. öğrenciykenki tatil yapıp sabah erken kalkmayacağım için duyduğum heyecan da artık köreldi. tıpta bunun ismine büyümek diyorlar heralde. ama içimde hala bir yerlerde o karne heyecanını duyan çocuk ortaya çıktı bugün. uzun zaman olmuştu onu görmeyeli. boş sıralardan birine oturdu. her öğrenci gibi karnesini bekledi. ben de cömert davrandım ona tabi. hem takdir hem de onur belgesi verdim. ikinci dönemde aynı çabayı bekliyorum senden dedim. tamam dedi. sonra yüzünde gülümsemesi, 15 günlük tatilli karnesine baka baka çıktı gitti. biraz daha zayıftı benden, biraz daha çocuksuydu, o kadar. ben de baktım arkasından uzun uzun. 24 yaşımın 16 yaşa bakışını uzun uzun sindirdim içimde.
