Orhan Pamuk manzaradan parçalar kitabında günlerce evden çıkmadan roman yazdığı günlerden bahseder, uzun saatlerce masadan kalkmadan çalıştıktan sonra istanbul'un sokaklarında vitrinlere,insanlara,ağaçlara her şeye büyük bir nefretle baktıktan sonra bir dönerciye girer,dönerci işyeri büyük görünsün diye heryeri ayna ile kaplatmıştır Orhan Pamuk büyük bir nefretle aynaya ve sevimli bulmadığı yüzüne bakar ve kendinden de utanır.Asosyallik insana kendinden ve insanlardan nefret etme güdüsünü kazandırır ,hiç konuşmadığınız bir insanın hal ve hareketleri size itici gelir ama aslında insanlarla konuşsa o düşüncelerinden de vazgeçer asosyallik bu nedenledir ki insana nefret duygusundan başka bir şey kazandırmaz,evde tek başına oturur gün içerisinde sizi tersleyen bir arkadaşınızın asıl düşüncesini sorgulatır ,bazen küçücük bir olayı bile büyütmenize neden olur, aile ile aynı evde yaşanıyorsa sorun üzerine anne-baba-kardeşlerle sorunlar yaşanır ama sonunda her kapı yine ve yeniden kibire,utanmaya ve nefrete çıkar.
