osmanlıdan kalma tarihi yapıların üzerinde yazılanları gördükçe heves etmişimdir hep. kuran okuyabilenlerin kolayca öğrenebildiklerini zannederdim. ne kadar ilginçtir, o karma karışık yazılar aslında bildiğimiz türkçe! mısır piramitlerindeki hiyeroglifleri çözüyormuşçasına eski binaların üzerindeki osmanlıca yazıları okumak kadar zevkli ne vardır ki? o an tarihle başbaşasınızdır zira o tarih sadece size konuşur sadece sizle anlaşır. işim kolaydır ne de olsa sıfırdan başlamıyorum diye edebiyatta okuyan bir arkadaşımın osmanlıca kitabını aldım. başladım çalışmaya.hızla ilerledim. ama gittikçe işler karıştı.hiç kuran okumaya benzemiyordu. sesli harfler pek yazılmadığından a ya e , ö ye de ü diyebilirdiniz. teknik açıdan hatalı olmazdı. kitabın yazarı profesör bile çaresizdi. kelimeleri cümlenin anlamından çıkarmalısınız diyordu. üstelik bir z harfini 4 farklı harfle, te sesini 2 farklı harfle vs... yazıyordunuz. sayfalar ilerledikçe hazır eldeki düzen de kaymaya, istisnalar çoğalmaya başladı.gittikçe karma karışık kurallar dizisine dönüşüyordu. bölümler ilerledikçe şevkim iyice azaldı azaldı.ve sonunda pes ettim. kuran okuyabilenin harcı değilmiş osmanlıca okuyabilmek, zor işmiş vesselam.
