bazı tatlısu aydınlarına "ben de ermeniyim, ben de hrant'ım" dedirten "adam"dır.
o tatlısu aydınları herhangi bir türkiye cumhuriyeti vatandaşı olarak hrant'a ağlayamadılar. ona ağlamak için ermeni olmak onun yerine koymak istediler kendilerini. bilemediler ki asıl müslüman bir türk olarak hrant'a ağlayabilmek gerek, büyükadalı bir rum olarak ağlayabilmek gerek yada mardinli bir süryani olarak ağlayabilmek gerek.
ne acıdır ki "ben de ermeniyim ben de hrant'ım" diye ağlayanlar "yetmez ama evet" de demişlerdi. işte o evetlerinin getirdiği noktada adaletin çarkları artık böyle işliyor. themis heykelinin gözü artık açık.
kimse timsah gözyaşları dökmesin. siz hrant için ağlayamadınız. ağlayabilmek için kendi dışınızda birileri olmak zorunda kaldınız.
ama hrant sadece kendi olduğu için öldürüldü. fikirlerini söylediği için. ve bu fikirleri kabul ettirmek için de teröristlerle içli dışlı olmadı, havaalanlarına terörist götürüp getirmedi, dağlarda teröristlerle fotoğraf çektirmedi, bombalara yataklık yapmadı.
sadece ve sadece düşündüklerini söyledi.
ermeni değilim,
adım da hrant değil,
hrant'ın düşündüğü gibi de düşünmüyorum,
ama benim gözyaşlarım hrant için ağlayanlarınkinden çok daha gerçek.
