sevgiliyle ilişkinin başlarında kurulan hayallerdir. ama ciddi ciddi gerçekleşecek sanarsın. öyle ki; gece uyurken düşüncesi müthiş mutluluk verir. evde canını sıkan bir şey olduğunda "az kaldı gidiyorum nasılsa" dersin içinden.
dedim ya başlarda kurarsın. sonra ne olduğu bilinmez hiç bir zaman. o 2 insan nasıl bu kadar uzak durur birbirine? nasıl tükenir her şey? nasıl soğur bu 2 deli aşık?
nerde yanlış yapıyoruz? yanlışlık bizde mi yoksa aşkın kendisi mi yanlış? o zaman yüzyıllar önce "aşk" sözcüğünü lugatımıza kim soktu?
bunların cevabını bilmeye o kadar ihtiyacım var ki.
