komşumun çocuğuna sürekli hatırlattığım bir gerçeklik olmuştur. "ey komşumun çocuğu, sen bir gün vatana, ailene ve insanlığa faydalı bir birey olacaksın, oysa ben bu kafayla dibe vuracağım". haklı da çıktım zaten: geçen bana biraz sadaka verdi de ekmek yiyebildim, üç gün daha devam ettirdim sefil varlığımı...
