erkin korayın unutulmaz şarkısı, kanal d nin unutmak istediğim dizisi. ama gerçek tanım sanırım hayatın ta kendisi.
kendimden bir örnekleme,
iyimi kötümü bilemedim, 25 sene öncesini düşündüğümde hayatta değişen ne kadar çok şey olduğunu görüyorum, hesapsız fütursuz bir hayata başlangıç.
ilkokul yıllarımı siyah önlükle ter içinde top oynayarak geçirdiğimi hatırladıkça yüzümde bir sırıtma 33 yaşıma geldim hala oluyor:)
ortaokula giderken elini tutmaya çalıştığım kızın benden kaçmaya çalışırken çamur içine yuvarlanması şimdi ne kadar gülsemde o gün hayatımın en büyük utancıydı, yokluk kavramı o yıllarda turgut özal türkiyesinde klişeydi, demirel her mahalleye bir milyoner getireceğiz dedi diye altında kalmayayım diyip ülkenin üzerine yıllarca ödenemeyecek bir kambur yaratan turgut namı diğer ''targıt'' özal elinde oyuncak olduğumuz yıllar, gerçi bugünde pek farklı değiliz ama o zamanlar gerçekten bir değişikti. eğitim sistemi sabah akşam değişir, akşam aldığın ekmek sabaha zamlanır, benzin 3 saat içinde ikinci zammı görür, giyim pahallı falan filan, ama insanlar daha bir mutlumuydu ne,
ilk sigarayı ateşlediğim gün sanki dün bundan 17 sene önce, lise ye gidiyoruz eşşek kadar olmuşuz o zamanlar inci sözlük falan yok liseliler birbirine anan zaaa xd falan demiyor, daha bir ağır abi havalarında, belden kuşaklı paltolar moda, atari salonları bilardo salonları bugünün play station muadili,
atari salonunda ken'i kim kapacak kavgaları var, malum bilen bilir ryu oryuken çekerken kayarak değil yukarı doğru çekerdi * o esnada ağzında sigara varsa daha bir güçlüymüşsün hissi oluşurdu, atari salonunda cebindeki meteliği bile bırakmışken bakırcı mehmet abiden aldığın tel imdadına yetişirdi, gözün eğer mekan sahibine yakalanırsan yiyeceğin dayağı kesiyorsa *
babamın arabasını kaçırdığım ilk gün sanki geçen hafta,
sanki uzay mekiği apollo ile aya gidecek ilk adam benmişim hissi ile kontağı çevirmem gaza basmam ve alt komşu hulusi abinin arabasına arkadan giydirmem * babamın beni öldüreceğini ilk o gün düşünmüştüm,
halı sahalar yeni açılmış sıra gece saat 5 lere kadar devam ediyor, spor aşkı kavuruyor bedenimizi, boş zamanları kahve sporları ile dolduruyoruz, batak, king, pis yedili ara ara kumar dürtüsüyle yanık, aslında boşa geçen saatler günler ama onların bile ayrı bir güzelliği varmış diyorum şimdilerde,
üniversite sınavına hazırlanmak üzere yollandığım dershane yerine karanfil sokağın kafelerinde ezber saatleri, ilk öptüğüm kız *swh~ ~ 124 küçükesat otobüsünü beklediğim soğuk ankara kışları, öss öys sınavları ile cebelleşmelerim, ilk sene her başarılı öğrencinin yaptığı gibi sınavı kazanamam, ertesi sene yediğim hurmaların beni tırmalaması sonucu uzun üniversite yıllarım,
baba parasının eşsiz lezzeti ile, kendi kazanmadığım parayı çatır çutur yediğim günler, tekel birasının yeşil şişeye geçtiği, çubuk şarabının uludağ gazozla düet yaptığı o kampüs günleri, en derin aşk acıları en tatlı biten gecenin sabaha kavuştuğu şafaklar, askerlik çağında bitiremediğim okul yüzünden tutuşan götüm hepsi dün sanki,
atıldığım okuldan afla geri dönüp kendimden 10 yaş ufak arkadaşlarla beraber okuldan mezun olmam sanki 4 sene önce * askerlik için gideceğim yeri evde torbanın içine attığım kağıtlar içinden çekmem ve gerçek kura dan aynı yerin çıkması (kars) zor bir o kadar tecrübe katan askerde geçen 5 ay, bu kadar boku yerken dünyada bir sürü yer gezmek, israil gibi bir ülkede 4 ay yaşamak zorunda kalmak, 7 yıl süren uzatmalı sevgilimin benimle evlenme konusunda kararlılığı karşısında kayıtsız kalmam ** bu kadar yazdığım yanında yazamadığım sayfalarca tatlı tuzlu acı ekşi anı, kısaca gerçek öyle bir geçer zaman hayatın ta kendisi. çocukken düşünemediklerinizi zaman size bir süre içinde düşündürtüyor, hayatın her anını pişmanlıksız ve mutlu geçirebilme şansını yakalayan insanlardan olmak sanırım hayatın bizlere sunabileceği en büyük şans. başka bir öyle geçer ki zaman yazısında buluşmak üzere.
