küçükken sevgi dolu sıcacık ve kıskançlıklar yüklü diyaloglardır bunlar. büyüdükçe sıkıntıya dönüşür. ergenlik kapıyı çalınca kavgalar girer aralara. sonra küsmelere başlanır. küsmeler gitgide daha uzun sürmeye başlar ve yaş ilerleyip çocuk da bir yetişkin olduğunda her şey tekrar yoluna girmeye başlar. baba yine evladını korumaya çalışan, evladın da bundan hayli mutlu olduğu alakadarlıklar geri döner.
ama işte hayat bu kadar şanslı değil herkese. bazılarımız hiç diyalog kuramaz babasıyla. bazılarımız da ömür boyu utandıkları babalarının artık düzelmesi umuduyla geçirir yıllarını. bu olmadıkça da ağlar. neden bana babalığını yapmadı diye yıllarını eksikliğiyle geçirir. bazılarımızsa baştan nefret eder, hiçbir zaman bir diyalog olamayacaktır aralarında. işte eminim ki o kişiler bu başlığı okurken okudukça ve akıllarına her geldiğinde gözleri dolar, kendilerine itiraf edemeseler de içleri ağlar gözyaşları yanaklarını okşamasa da..
