Bir milletin kurtuluşunun başlangıcını kutlaması saçma değil gerekliliktir. Ancak yıllar boyu ülkemizde egemen olan militarist görüşler yüzünden kutlama adını verdiğimiz bu törenler kutlama olmaktan çıkmış bir çeşit askeri ritüel halini almıştı. Bu durumda en çok başından beri bu tür milliyetçi, halkın benliğini kazanabileceği birlikte olabileceği organizsyonlara karşı olanlar için bulunmaz bir fırsat oluşturdu. Ve sonunda da eline bu fırsatı geçirenller uygun zamanda bunu da aradan çıkarttılar. Olay kaba saba bir benzetme ile kapıyı açık unutan kişinin evinin soyulması gibidir. Bizler kapıyı açık bıraktık hırsızlar da girdi. Başından beri bu kutlamaları sokağa döksek? Yakup kadrinin* bahsettiği gibi ayaklarımız şişene kadar sokaklarda yürüsek? Evimize bir zaferi tekrar yaşamanın bilinci ve çoşkusu ile dönsek? Ne gerek vardı bu kutlamaları dört duvarlı stadyumlara sokmaya? Yakup kadrileştik, düş görüyoruz. Birileri kendi gerçeğini yaşıyor.
